Κατάστημα Κράτησης Ναυπλίου
Ομαδικό Ποίημα 16 κρατουμένων
Ναύπλιο, 29 Οκτωβρίου 2018
Πού πέταξε η αγάπη; Tη μέρα της σύλληψής μου;
Οι ώρες περνάνε δύσκολα και οι μέρες γρήγορα.
To βράδυ σβήνω το φως και εσύ δεν υπάρχεις δίπλα μου.
Εγώ δεν έβρισκα συνεννόηση με την οικογένειά μου.
Προτιμούσα να ζω μόνος μου, να απομονώνομαι από τους άλλους.
Και το έκανα. Έμαθα ότι είμαι προφυλακισμένος … στη φυλακή.
Πόσο ήθελα να είμαι κοντά στην οικογένειά μου αυτή τη στιγμή!
Απομονώθηκα όταν χώρισα με τη γυναίκα μου και έχασα την επαφή με το παιδί μου.
Εξ αιτίας ενός λάθους κάποιος αναγκάζεται να στερηθεί την οικογένειά του.
Απομονώθηκα όταν σκοτώθηκαν οι γονείς μου.
Α, κι όταν δεν βλέπω ποδόσφαιρο.
Εδώ η απομόνωση είναι φτιαγμένη από μπετόν και συρματόπλεγμα.
Η απομόνωση είναι εσωτερική και εξωτερική, σωματική και ψυχική.
Ο εγωιστής έχει ξεκοπεί από όλα και βλέπει μόνο το εγώ του.
Δεν έχει σεβασμό στη φύση, δεν έχει στον εαυτό του, δεν έχει στους συνανθρώπους του.
-Εγώ απομονώθηκα όταν ένιωσα προδομένος, είπε ο πρώτος.
-Εγώ απομονώθηκα όταν έμαθα ότι είμαι καταζητούμενος, είπε ο δεύτερος.
-Και εγώ όταν δεν μπορούσα να προσευχηθώ, είπε ο τρίτος.
Πού πέταξε η αγάπη; Τη μέρα της σύλληψης μου;
Τη μέρα της σύλληψης μου, που ήτανε οι γύρο μου;
Όταν δεν έχεις αγάπη μέσα σου, έχεις τη μεγαλύτερη απομόνωση στον κόσμο.
«Μα απομόνωση είναι ένας ειδικός χώρος, όπου μένεις μόνος σου,
για να σκεφτείς τα λάθη του παρελθόντος και να αναπολείς»,
να ηρεμήσεις, να κοιτάξεις πιο ήσυχα και καθαρά το τι συνέβη.
Δεν είναι καλό να είσαι κλειστός τύπος. Κοίταξε γύρω σου.
Να μην απομονωθεί άνθρωπος σε αυτόν τον κόσμο,
και με λένε Sefa.
Η συγγραφή του ομαδικού ποιήματος έγινε μετά από συζήτηση με θέμα την απομόνωση Καθένας από τους 16 έγκλειστους έγραψε στο χαρτί μόνος του ή με τη βοήθεια τη δική μας μια πρόταση. Αυτό είναι και το λεκτικό υλικό του συνθετικού ποιήματος.
Πρόγραμμα του Μεταπτυχιακού του ΤΘΣ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου «Ανάπτυξη δεξιοτήτων ζωής»
Εμψυχώτρια της ομάδας: Άλκηστις Κοντογιάννη (Ομότιμη Καθηγ. Παν. Πελοποννήσου)
